Machete happens.
Het eerste deel van Machete beloonde ik met 4,5 sterren. De film was een briljante aaneenrijging van overthetop onzin en zulke bizarre vondsten dat je niet kunt stoppen met lachen. Echt een feestje. Het tweede deel, Machete Kills borduurt hier natuurlijk op voort en heeft torenhoge verwachtingen waar te maken.
De schrijvers pogen dit te doen door qua absurditeit nóg een stapje verder te gaan en schuiven Mel Gibson naar voren als geniale, megalomane schurk met een boosaardig, Moonraker-achtig plan. Die film stamt uit 1979 dus het is duidelijk waar Rodriguez zijn inspiratie haalt: de foute, compromisloze actionflicks van eind jaren 70, begin jaren 80. En dan alles, tot in elk detail, extra dik en overdreven aangezet. En dat is leuk.
Toch voelt dit tweede deel minder fris aan dan het hoogst vermakelijke eerste deel. Demian Bichir heeft een gave boeventronie maar zijn schizofrene personage is niet leuk. Maar met het personage van Gibson vliegt de film toch wel definitief uit de bocht en wordt het allemaal iets te cartoonesk. Maar dat is allemaal pas op het laatst, want er zijn nog talloze gave, onzinnige scènes te bewonderen met als hoogtepunt het stuk waarin Machete gaat rondslingeren aan de rotor van een helikopter.
Trejo doet wat hij moet doen en ook de overige cast vervult hun rol met verve. Charlie Sheen, onder zijn echte naam Carlos Estevez (wat ik een grappige keus vind) speelt zijn rol als president ook met veel enthousiasme en refereert nog even aan zijn losgeslagen coke-periode: “winning, was only the beginning.”
Ondanks dat Machete zorgt voor een hele reeks idiote scènes (zoals het stukje waarin hij iemand via zijn eigen lichaam en machete elektrocuteert), zitten er ook minder geslaagde stukken in. Men probeert de huurmoordenaar “El Chameléon” heel cool neer te zetten, maar eigenlijk vond ik alle scènes met dit personage maar saai en teveel “style over substance”.
Het einde is ook een beetje teleurstellend.
3 sterren
0 reacties