Dit tweede deel van Thor haakt aan bij de eerste film waarin Thor het opnam tegen zijn broer Loki. Daarnaast zitten er natuurlijk veel verwijzingen in naar de gebeurtenissen in The Avengers, waar Thor ook deel van uitmaakte. Waar gaan we qua verhaal naartoe met Thor II? Is de wereld rond Thor interessant genoeg om een nieuwe film mee te vullen?
Er wordt een duister Elvenras van stal gehaald die de boel op stelten komen zetten. Hoewel hun ruimteschepen aardig stoer lijken, zijn de Dark Elves op zichzelf niet zo indrukwekkend. Doomsday-device van dienst is de Aether, een zwevende waterbubbel die, ondanks dat het eruit ziet als de inhoud van een fles 7-up leeggegoten in ruimtestation ISS, kennelijk de Aarde en allerlei andere dimensies (“The Nine Realms”) kan vernietigen. Maar dat alleen tijdens een soort eclips-situatie waarbij alle dimensies op een rijtje staan. Okee…
Het is die vaagheid die het verhaal meteen al geen pole-position geeft. De Elven willen de boel slopen, kennelijk uit wraak omdat ze eerder ook al zijn verslagen door de Assguards, maar ook toen wilden ze de boel stukmaken. Waarom, is de grote vraag. Enigszins gered wordt het verhaal door de aanwezigheid van Loki, die ik in tegenstelling tot Thor 1 en The Avengers, dit keer wèl een leuk personage vond. Hoewel het een duister figuur is, krijgt hij dit keer wat sympathieke trekjes en een handvol grapjes toebedeeld en dat werkt goed. Met name de cameo van Captain America was erg grappig.
De complexe relatie tussen Loki, Thor, Odin en moeder Frigga is een boeiend gegeven, hoewel je weet dat striphelden, ook al worden ze in kleur gedrukt, altijd zwartwit zullen blijven denken en handelen. Of is dat dit keer anders?
Hoewel het uitgangspunt met die stomme Elven niet bijster interessant is, is de film zeker leuk om te volgen omdat het nergens inzakt. Actie op de juiste momenten en een adempauze op de juiste momenten. Wat die rustige stukken betreft: het blijft achterlijk dat Jane Foster (Natalie Portman) pas na twee jaar een keer probeert te daten met een andere kerel, terwijl ze met Thor volgens mij nog niet eens gezoend had in deel 1. Deze ietwat kinderlijke, platonische relatie tussen Jane en Thor is natuurlijk volstrekt belachelijk, maar strips blinken nou eenmaal niet uit in het voorstellen van geloofwaardige relaties, wel in het BAMMM SOCK BAFF OFFF BAMMM. En dat is ook wat je krijgt in deze film.
Asgard ziet er stukken mooier uit dan in deel 1. Wel sta ik steeds versteld van hun wapens. Ze lijken zich vooral te verdedigen met zwaarden en schilden, maar op de daken staan laser-schietende turrets om inkomende schepen te bestoken. Je kunt me niet wijsmaken dat ze die lasers niet in een wat handzamer formaat kunnen maken om hun zwaarden mee te vervangen. Lijkt me veel efficiënter. Maar goed, voor logica kijk je ook niet naar een film over een kasteel met een regenboogbrug waar de hele tijd een neger met oranje ogen in de verte staat te staren.
Richting het einde is het makkelijk om de draad even kwijt te raken als voorwerpen en personages letterlijk van de ene dimensie naar de andere vliegen. Daar ben ik dan ook niet zo kapot van. Verder: de Marvel films zijn niet vies van wat slapstick – en ik ook niet – maar omdat ook de grote finale vol zit met onzin, zoals Thor die met de metro gaat, wil het niet echt spannend worden. Beter hadden ze dat wat meer aan het begin gedaan en naar het einde toe wat serieuzer.
Het einde van de film – en dan heb ik het over het “normale” einde, de mid-credits scene en de post-credits scene – laat je achter met een heleboel vraagtekens. Maar ik hoop dat ze qua verhaallijn wel een nieuwe kant op gaan want ik heb dit wel een beetje gezien nu.
3,5 sterren
0 reacties