Dallas Buyers Club gaat over de strijd van één man tegen de machtige farmaceutische industrie in Amerika. We zien een fenomenale Matthew McConaughey als redneck die wanhopig probeert om te gaan met zijn onplezierige lot en dit tracht uit te stellen met medicijnen die in Amerika nog niet goedgekeurd en daardoor verboden zijn.
Om te beginnen imponeert de stoffige, bekrompen, homofobe jaren 80 setting. En dat ook nog in Texas. De steeds zieker wordende Ron Woodroof wordt onwaarschijnlijk goed gespeeld door Matthew McConaughey die er op zijn eigen sterfbed waarschijnlijk nog niet zo slecht uitziet als in deze film. Niet alleen die inleving, en de voorbereiding op deze rol, is goed, maar ook hoe hij er invulling aan geeft. Heel knap gedaan.
Terwijl Ron Woodroof niet eens homo is, zien we hoe zijn omgeving zich van hem afkeert. Je leeft echt met de man mee. Gelukkig maakt hij twee nieuwe vrienden: de drag queen Rayon, gespeeld door Jared Leto. Deze acteur is mij niet zo bekend – een blik op zijn CV levert slechts twee oja-momenten op – maar hij is dan ook echt onherkenbaar – maar erg goed – als flamboyante travestiet. Iets minder te spreken was ik, wederom, over Jennifer Garner. Het zal wel nooit oscar-material worden. De gespeelde empathie droop haar uit de neusgaten en die bezorgde frons werd op een gegeven moment vooral komisch. Gelukkig heeft ze geen erg grote rol en leidt ze niet al teveel af.
Afgezien van een goede sfeer en zeer goede hoofdrolspeler, die je gedurende de film een geweldige transitie ziet doormaken – zowel persoonlijk als fysiek – zitten er ook wel wat dommigheden in de film. Het is namelijk een beetje raar dat de FDA continu komt opdraven in de persoon van die kalende snorremans. Zo’n grote organisatie zal toch wel meer mensen in dienst hebben? Voor de kijker werkt het natuurlijk leuk en kun je die organisatie, belichaamd door 1 persoon, echt gaan haten – maar raar is het wel.
Als statement maakt de film een duidelijk punt. Er was en is van alles mis met de wijze waarop in de USA medicijnen goedgekeurd en voorgeschreven worden. De dollar regeert. Alternatieven worden buiten de landsgrenzen gehouden om de eigen monopolieposities niet in gevaar te brengen. Het is allemaal erg triest.
4 sterren
0 reacties