Saving Mr. Banks begint als een leuke botsing tussen Britse stijfheid en Amerikaanse decadentie. De gereserveerde Britse schrijfster P.L. Travers wordt door de flamboyante Amerikaan Walt Disney overgehaald haar rechten op de Mary Poppins-boekenreeks te verkopen of althans, mee te werken aan een speelfilm gebaseerd op haar boeken. Dat had Disney beter niet kunnen doen.
De tegenstelling tussen stijve hark Travers (overigens prima gespeeld door Emma Thompson) en de uitbundige, extravagante Walt Disney (Tom Hanks in vorm) is zo’n 20 minuten lang grappig, vooral doordat Disney haar alsmaar “Pam” en “Pamela” blijft noemen, ondanks wel vijf correcties van haar kant. Na wat milde glimlachjes sloeg mijn stemming al snel om in pure ergernis over het personage Travers. Ze zeurt over alles en niks is goed genoeg. Naast ergernis overheerst ook een grote bewondering voor het schier eindeloze geduld van de muzikanten, scriptschrijvers, Walt Disney himself en vooral de door Travers alsmaar gekleineerde chauffeur (een roemloze bijrol van Paul Giamatti). Wat moeten die mensen wel niet over gehad hebben voor een film over Mary Poppins.
Want laten we dat even nader bestuderen, dat “Mary Poppins”. Ik ken dat alleen van een televisiereclame voor een blije musical, enkele jaren geleden. Ik haat blije musicals. Ik vind dat suf, irritant en voor Libelle-lezeressen. Ik ken Mary Poppins dus niet goed, maar voor zover ik kan nagaan, is bijna iedereen in het Engelse taalgebied ermee opgegroeid en heeft het een soort status van Jip & janneke, Ot & Sien en De Kameleon bij elkaar. Dan heb ik toch liever de aardige, kettingrokende slons van een Annie M.G. Schmidt dan dit vervelende wijf van een Travers, die doet alsof haar Mary Poppins boeken het Oude en Nieuwe Testament zijn en het hoofdpersonage een soort Jezus met een vliegende paraplu. Mens, doe normaal. Mary Poppins is kut en wees blij dat Disney er een film over wil maken.
Door middel van flashbacks blijkt dat er dieper liggende psychologische factoren in het spel zijn: het gebrek aan behandeling voor onverwerkte jeugdtrauma’s alsmede en vooral het gebrek aan een stevige beurt. Man man man, wat een stijve trut en strontvervelende etterbult is die P.L. Travers en nee kijkbuiskinderen, ze ondergaat geen transformatie zoals in de meeste dramafilms: ze is aan het eind nog steeds een etterbult en tijdens de aftiteling krijgen we door middel van een stukje audio-tape te horen dat het door Emma Thompson neergezette personage nog in het niet valt bij de werkelijkheid.
Walt Disney heeft ofwel gouden bergen verdiend aan die film, of hij was continu aan de crack toen hij samenwerkte met dat stuk vreten want lieve help, wat heeft de beste man zichzelf en zijn personeel aangedaan. P.L. Travers is na Amon Goeth uit Schindlers List het ergste filmpersonage ooit.
1 ster
0 reacties