Guardians of the Galaxy is een interessante film die diverse genres mixt tot een genietbaar geheel. Het is een superheldenfilm, in space, maar wel met een licht komische insteek. De film voelt origineel aan en is met name door de visuele pracht heel goed door te komen. Visueel is de film namelijk verreweg één van de mooiste en best afgewerkte films die ik in tijden heb gezien.
Er zitten ook vele leuke grappen in. Zo doet hoofdpersoon Quill af en toe denken aan “The Dude” uit The Big Lebowski doordat zijn manier van praten en zinnen die vaak eindigen op “…man!” De wisselwerking met Drax, die metaforen niet snapt en alleen maar met dure woorden praat, is daardoor heel leuk. Ook heb ik erg genoten van Michael Rooker. Maar niet alle kwinkslagen zijn dijenkletsers. De wasbeer Rocket had veel potentie, maar is soms eerder irritant dan grappig. Met name de scène dat hij tegen een graspol aan gaat schoppen van ergernis is een moment waarbij je denkt “is het de bedoeling dat ik nu moet lachen?”.De verhaallijn is supersimpel: hoofdpersoon wil magisch object vinden voor het geld, maar dan blijkt het lot van de Melkweg samen te hangen met dit object. Gaat hij het verkopen of voorkomen dat de booswichten hun plannen er mee uitvoeren? Zijn keuze zal geen verrassing zijn. Maar het tweedimensionale stripverhaal is ook niet meer dan een kapstok voor actie en diverse mooie scènes, die steevast gered worden door Quill die zo graag een bekende boef wil zijn maar er is steeds niemand die zijn zelf bedachte schurkennaam herkent. Door de simpele verhaallijn, de humor en het sarcasme wil de film helaas niet echt spannend worden, maar door de prachtige beelden en fantastische sets is dit helemaal niet zo erg.
Companion, what did you retrieve? – You’re an imbecile.
0 reacties