The Wolverine opent vermakelijk met een chagrijnige Logan die een teruggetrokken leven leidt en dan verhaal komt halen in een kroeg. Luttele seconden later is hij in Japan om zich te mengen in een ruzie rond een oude kennis, zijn nalatenschap, zijn familie en een duistere clan. Daarna gaat er van alles mis. In de film, maar ook met de film.
Alles aan The Wolverine voelt aan als een aflevering van een serie in plaats van een film die het karakter van Wolverine verder uitdiept. Maar misschien valt er sinds X-Men Origins: Wolverine wel niks meer uit te diepen. In deze stijl kun je nog wel een paar films maken, steeds in een ander land. Wolverine Down Under. Wolverine in Amsterdam. Wolverine goes Russia. Wolverine in Paris. Wat dat betreft had deze film beter “Wolverine in Japan” kunnen heten ofzo. Want ook de overige karakters die in de film voorkomen stellen niet zoveel voor.
Hoe dan ook, de film biedt volop actie en kent niet zoveel slechte momenten, behalve het inspiratieloze gevecht met de eindbaas, die ook nog eens gemaakt was met lelijke CGI. Het gevecht op de bullet-train was visueel ook niet overdonderend mooi, maar wel erg origineel en daardoor spectaculair en vermakelijk.
Toch heeft het personage Wolverine een zekere charme over zich en blijft het boeiend om naar hem te kijken (en voor de vrouwen is het ook leuk om naar Jackman te kijken).
3 sterren
0 reacties