Tijdens de eerste 20 minuten zit je nog een beetje te giechelen om Douglas en Damon die respectievelijk een oude kasthomo en een battyboy spelen. Maar even later kijk je niet meer naar acteurs, maar naar Liberace en Scott Thorson. Het is echt geweldig hoe die twee opgaan in hun rol en ze bewijzen allebei klasse acteurs te zijn met een enorme veelzijdigheid.
De personages en homofobe tijdsgeest worden goed neergezet. Het verhaal kent niet zoveel verrassingen omdat het op waarheid gebaseerd is, maar desondanks vond ik het middenstuk af en toe wat vlak en voortkabbelend. Er had daar iets meer mogen gebeuren.
Desondanks is het een dappere film met twee acteurs die buiten hun comfortzone treden. Verder is de film goed gebalanceerd: hij is lovend over het talent van Liberace en hij toont zijn voor het publiek verstopte kant, zonder oversentimenteel te worden want ook zijn minder goede kanten worden belicht. Leuke bijrollen van Rob Lowe met een kapotgefacelifte kop en een bijna onherkenbare Akroyd die ik pas aan het eind herkende.
Ik kende Liberace niet, maar heb wat foto’s en video’s van de man opgeduikeld voor ik deze film ging zien. En wat ik daar zag wordt perfect in de film gekopieerd. Het is echt ongelooflijk dat mensen in die tijd niet door hadden – of niet wilden zien – dat Liberace van het roze water had gedronken.
Net zoals de vele meisjes die als een blok vielen voor George Michael. Man, kijk een eens de Last Christmas clip… Wat een rare tijd was dat. Stel je eens voor dat Geer & Goor zou worden uitgezonden, eind jaren 70…
3,5 sterren
0 reacties