Grudge Match had van mij niet gehoeven. Stallone had in 2006 met “Rocky Balboa” een waardig, zo niet prachtig, einde aan de filmcyclus gebreid. Dat hij nu toch weer de handschoenen oppakte voelde dan ook volkomen overbodig. Maar toen ik vorig jaar las dat hij het op ging nemen tegen Robert de Niro was mijn interesse toch wel gewekt en de trailer beloofde heel wat. Zoveel weerzin ik in het begin tegen deze film had, zo reikhalzend keek ik maandenlang naar de film uit, totdat diverse critici met hun negatieve recensies kwamen. Hoe zit het nu werkelijk? Stallone kennen we van Rocky, DeNiro heeft de boksfilm “Raging Bull” op zijn naam staan. Een rauwe zwartwitfilm van Scorcese die ik – moet ik bekennen – nooit gezien heb. Maar de film heeft een status die minstens zo legendarisch is als alle Rocky-films bij elkaar. Het uitgangspunt is dus geniaal: twee legendarische acteurs tegenover elkaar.
Comedy is voor beide heren geen onbekend terrein, hoewel dit zeker wel de zwakke kant van Stallone is. Een geinige actiekomedie als Tango & Cash is nog wel te harden, maar als het ècht louter komisch bedoeld is (zoals het alom verguisde Stop Or My Mom Will Shoot) dan gaat hij op zijn bek. Robert de Niro is er beter in maar is de laatste jaren nogal een sellout en zet zijn handtekening onder alles wat geld oplevert – ook bizar slechte komedies zoals The Family en The Big Wedding.
Ik had dan ook niet de verwachting dat deze film hele hoge ogen ging gooien maar de diverse negatieve recensies slaan echt helemaal nergens op. De meeste recensenten komen ook nauwelijks verder dan “te oud” en “ze doen hetzelfde trucje nog een keer”. Maar dat is nou juist het punt van de film! Beide heren zijn ondanks hun leeftijd goed in vorm, wat zeker respect waard is. Je ziet aan het lichaam van Stallone echter wel dat hij misschien iets teveel van zijn spieren vraagt want het ziet er fit uit – maar niet echt gezond.
De film werkt zoals alle boksfilms – serieus of komedie – toe naar een onvermijdelijke climax: het eindgevecht. In de aanloop daarnaartoe zien we natuurlijk de nodige bejaardengrappen waarbij de meeste humor van DeNiro komt. Stallone heeft een wat serieuzer personage maar zijn scènes worden opgeleukt door een erg geestige Alan Arkin. Uiteraard komen de nodige verwijzingen naar Rocky voorbij maar dat verwacht je als kijker ook wel een beetje. De grappigste scènes zijn ongetwijfeld de stukken waarin “Kid” en “Razor” hun bokswedstrijd moeten promoten met diverse publiciteitsstunts. Tenminste, het is keer op keer bedoeld als publiciteit, maar draait uit op stunts. Sommige scènes waren echt hilarisch.
Ondertussen worden nog wat oude familiebanden aangehaald en wat oud zeer uitgesproken. Ook dit schijnen sommigen te moeten te moeten bekritiseren. Waarom? Komedies hebben altijd wel wat drama om het wat inhoud te geven. Iedere romkom heeft een “rise” (alles gaat goed) en een “fall” (shit hits the fan), uiteraard gevolgd door een happy-end. Noem mij 1 komedie waarin niet een paar serieuze scènes zitten omtrent thema’s als liefdesverdriet, vertrouwen en vergeving. Grudge Match is hier geen uitzondering op.
Kevin Hart, die de laatste tijd behoorlijk productief is met films, is als organisator van de ‘Grudge Match’ de rode draad in de film en voegt ook wel wat leuke grappen toe. Het eindgevecht is zowaar best spannend omdat het beide kanten op kan gaan. In goede oude Rocky traditie worden de volle 15 ronden volgemaakt (dat mag geen verrassing zijn) en de film eindigt met een geniale post-credits scène met Kevin Hart en twee andere beroemde boksers.
Ik snap echt niet hoe je deze film slecht kunt vinden. Toegegeven, het is geen The Big Lebowski. Nee, het is een doorsnee comedy – maar wel een hele leuke.
4 sterren dik verdiend.
0 reacties