Na het leuke Da Vinci Code en het redelijke Angels & Demons is Inferno een buitengewoon magere vertoning met een beroerd verhaal. We hebben rennen, vliegen, booswichten, musea, oude gebouwen, kerken, aanwijzingen op schilderijen en Tom Hanks die er weer chocola van moet proberen te maken. Daarbij krijgt de film zelfs een Hangover-sausje: Robert Langdon (Tom Hanks) wordt wakker in een ziekenhuis en kan zich van de laatste paar dagen niks meer herinneren. Klinkt allemaal goed, maar waar gaat het dan zo vreselijk mis?
Het korte antwoord: het verhaal. Het lange antwoord: op basis van de trailer verwachtte ik dat één of andere pino uit het verleden een busje met pest had verstopt en dat dat nu zou worden gevonden door een boef, die het als wapen zou inzetten. Cool toch? Een virus uit de middeleeuwen, ingeblikt, wat nu dood en verderf zaait? Nee.
Spoilers kun je het niet noemen (het volgende zit in de trailer en je weet dit al na een kwartier): Zobrist, een of andere miljardair uit – uiteraard – de USA heeft gewoon een nieuw virus gemaakt / gevonden / laten maken en denkt de mensheid een dienst te bewijzen door de overbevolking aan te pakken. Deze miljardair wordt door alle personages in de film ook aangeduid met ‘oh, die miljardair’. Dat is een beetje vreemd, waarmee heeft hij zijn geld verdiend dan? Zuckerberg? Oh, die van Facebook. Trump? Oh, die met die hotels. Maar Zobrist noemt men ‘de miljardair’. Beetje van een bedenkelijk Kuifje-niveau.
De crux is dat deze miljardair, vlak voordat hij zijn plannetje uit kan voeren, [SPOILER] de pijp aan Maarten geeft en dat hij een debiel spoor van hints achterlaat zodat zijn getrouwen het virus kunnen vinden en alsnog loslaten. [EINDE SPOILER]
De mallotige omslachtigheid hiervan wordt met wat leuke actiescènes enigszins verdoezeld, maar als je kijkt waar de film nu echt om draait is het complete kolder en mag het niet in de schaduw staan van de twee vorige films. Ook de visioenen die Langdon heeft, hebben weer wat werk verschaft aan CGI-kunstenaars, maar voegen in feite nul komma nul toe.
Ook de diverse partijen die Langdon helpen dan wel dwarszitten zijn vaag. Een belangrijke partij in het verhaal is de WHO (world health organization) die bij mijn weten geen gewapende mensen heeft, laat staan autonoom mag opereren in een land en hier mensen oppakken, invallen doen etc. Volgens mij zijn dat gewoon pennenlikkers op een groot kantoor met wat dependances hier en daar, maar goed.
Felicity Jones speelt zustertje Sienna Brooks die geen enkele seconde overtuigt. Zelfs haar afkomst is onduidelijk – ze heet Sienna, werkt in Italië, maar heeft een Brits accent. Huh? Het slaat ook nergens op dat zij met Langdon mee gaat en zichzelf aan allerlei gevaren blootstelt. De makers doen ook geen enkele moeite dit merkwaardige gedrag aan de kijker te verkopen. Een mannelijke lead met een vrouwelijke sidekick hebben we al 100x gezien, maar dat maakt het niet automatisch geloofwaardig.
Het personage Elizabeth Sinskey is een oude bekende van Langdon, dus ik dacht dat die in één van de vorige films zou zitten – ik ben die grotendeels vergeten – maar dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn!
En als dan ook nog de aap uit de mouw komt over waarom Langdon zich niets meer kan herinneren, voelt dit als een hele slechte aflevering van een hele slechte TV-serie.
Het zal in het boek vast wat geloofwaardiger zijn uitgewerkt, maar daarmee heb ik niets te schaften. Ik kijk een film en lees niet het boek. Deze film moet qua geloofwaardigheid zijn eigen broek op kunnen houden maar hij zakt keihard op de enkels.
Jammer.
1,5 ster
0 reacties