Ik heb stiekem best genoten van The Lone Ranger. Ik wist dat het een lange zit zou worden en dat de hoofdrollen vertolkt zouden worden door een houten klaas met een masker en Captain Jack Sparrow met een dooie kraai op zijn hoofd. Die verwachting werd waargemaakt, maar het was beter dan verwacht.
Want de lange speelduur zit vol actie en avontuur, houten klaas Armie Hammer is ook weer niet heel slecht, en Jack Sparrow… Ach, zijn maniertjes vervelen eigenlijk nooit. Met name op het laatst is Depp erg scheutig met gezichtsuitdrukkingen die regelrecht van zijn andere beroemde personage afkomstig zijn. Maar dat geeft niet.
Wat wel erg jammer is, is het volkomen overbodige flashback-narratief met de oude Tonto en het stomme ventje. Het slaat natuurlijk nergens op dat Tonto daar de hele dag maar staat te staan. Ook het einde en de scène die zich tijdens de aftiteling afspeelt, wil iets impliceren of het personage Tonto mystificeren. Maar eigenlijk weet niemand precies wat de bedoeling is. Wij als kijker niet en volgens mij de makers zelf ook niet. Om over dat gedoe rond het witte paard nog maar te zwijgen.
The Lone Ranger is een leuke achtbaanrit die maar zelden inkakt. Maar de humor is soms niet echt geslaagd (het blijft bij een glimlach) maar weet soms ook te verrassen met geniale dingen. Na de allereerste grap (het speelgoed dat onbedoeld uit het raam vliegt) was de humor dunner gezaaid dan sparren in de woestijn. Maar dan komt bijvoorbeeld de scène dat Tonto en The Lone Ranger naast elkaar staan, waarna laatstgenoemde plotseling door een comanche-pijl wordt geraakt en met een hele verwijfde kreet uit beeld valt. Puur goud. Ook de grote finale, waarin de trademark-muziek van de oorspronkelijke TV-serie (William Tell Overture) van stal wordt gehaald, is hilarisch en de muziek past er uitstekend bij.
Ook het geweld is wat onevenwichtig. In een Disney-film die leunt op slapstick humor en een gezinsvriendelijke rating, hoort eigenlijk geen schurk thuis die harten uitsnijdt en opeet, ook al zie je dit niet expliciet. De grote slag tussen het leger en de Comanches is ook nogal grof. Niet dat ik dat heel erg vind, maar het valt gewoon niet met elkaar te rijmen.
Maar wat echt schandalig is, is dat de film in dik 2,5 uur tijd geen boeiende personages neer weet te zetten waarvan ik meer zou willen zien. The Lone Ranger is van bordkarton, maar ook het iets interessantere karakter van Tonto is na deze film uitgewrongen tot de laatste druppel.
Leuk spektakel, aangekleed met overbodige nonsens.
3 sterren,
omdat het niet (echt) verdiende de megaflop te worden die veel mensen het vinden.
0 reacties