The Family (2013) – Maar Robert de Niro, wat doet u nu?

Robert de Niro zou in 2009 het boek The Winter of Frankie Machine gaan verfilmen. Dat werd blijkbaar afgeblazen (eeuwig zonde), maar waar komt meneer wel mee? De ene lamlendige comedy na de andere (al heb ik goede hoop voor Grudge Match). De Niro is niet meer de jongste en de tijd die hem rest, zie ik hem liever besteden aan goede films. Zijn repertoire van de afgelopen 5 jaar is zoiets als een fles goede wijn van 30 euro door de spaghettisaus flikkeren (om even bij Italiaanse thematiek te blijven).

The Family dan. Het is me niet duidelijk waarom hij de alternatieve titel Malavita heeft, misschien een copyright dingetje dat verschil per continent ofzo. Hoe dan ook. Eigenlijk is de familie Manzoni niet meer of minder dan de maffia-equivalent van de familie Flodder. De grappen komen dan ook met name door het contrast tussen hun handelswijze, normen en waarden en die van de doorsnee, brave burgers om hen heen. De film heeft zelfs een eigen Sjakie, gespeeld door Tommy Lee Jones en een maffia-versie van hond Whisky.

Maar deze film maakt echter pijnlijk duidelijk dat de uiterst wrede praktijken van maffiosi zich gewoon niet lenen voor comedy. De familie Flodder chanteert de buurman en laat arrogante kwallen van de tennisclub het zwembad in rijden. Dat is leuk. De Niro daarentegen, slaat mensen die hem niet aanstaan 12 botbreuken of sleept ze achter zijn auto aan. Dat is gewoon niet grappig. En al helemaal niet als je de reden kent voor zijn gedrag. Ik kan daar niet om lachen. Maar Robert de Niro, wat doet u nu?

Daarnaast bevat de film de slechtste seks-scène in 30 jaar waarbij het stel in kwestie in 2 seconden een stijve krijgt (respectievelijk een natte schede) en 1 seconde later al wild tegen de deur omhoog loopt te stoten (zonder rubber). Films mogen best een beetje overdrijven maar dit werkt zelfs bij Ron Jeremy niet zo.

Van comedy’s verwacht ik geen realisme, maar deze film slaat qua realisme echt alles. Want laat mij eens een Frans dorpje zien waarin werkelijk iedere inwoner perfect Engels spreekt

Verder is het een ronduit saaie vertoning en gebeurt er 45 minuten lang niets. De scène waarin De Niro de film Goodfellas kijkt, waarin hij dus zelf speelt, lijkt een geestig hoogtepuntje te worden, maar dan ook alleen omdat je verwacht dat hij zichzelf nu op de hak gaat nemen, maar hier wordt uiteindelijk helemaal niets mee gedaan. Op het laatst wordt het zowaar nog een beetje spannend maar dat kan niet verhinderen dat ik op The Family terugkijk als een droevige, saaie, ongrappige film.

Het wordt ook tijd dat Michelle Pfeiffer qua rollen gaat kiezen voor iets oudere personages en aansluiting zoekt bij de generatie Diane Keaton, Glenn Close, Susan Sarandon. Ze heeft meer rimpels bij haar ogen dan ik op mijn scrotum. Het is dan niet meer geloofwaardig dat je een 14-jarige zoon hebt. Nog meer geldt dit voor Dianna Agron, die 27 is en een meisje van 17 speelde. Nou is dit fenomeen in films niks nieuws maar dit keer was het wel héél erg.

Toen de aftiteling kwam en ik zag: “Directed by Luc Besson” viel ik helemaal van mijn stoel. Blijkt dat die man met Leon toch echt een one hit wonder was, want al zijn andere films zijn troep.

Fuck.

1,5 ster