Das Boot. De geschiedenis en toekomst van het Sprenger-jacht

De zomer staat weer voor de deur, en wat is dan lekkerder dan bootje varen? Niks natuurlijk. Laat ik nou net een fantastische boot hebben, die ook nog eens mijn naam draagt! In deze post nemen we een kijkje in het verleden, heden en de toekomst van deze schuit.

Een korte geschiedenis van de Waterland 550

Mijn ouders hadden al enige jaren een speedboot, maar gezien het onbetrouwbare weer in Nederland zochten ze een multi-purpose vaartuig. In 1986 lag de “Richard” te koop op een camping aan het Leekstermeer. Het betrof hier een “Family Plus” van bouwjaar ±1980. Later zou ik ontdekken dat het om een “Waterland 550” gaat.

Een boot met mooie lijnen, waar echter wel het nodige aan moest gebeuren. Mijn vader zag dat wel zitten, en niet veel later maakten we (mijn vader, moeder en ik) een tweedaagse testrun van het Leekstermeer naar het Paterswoldsemeer en vice versa. De foto hiernaast is van die weekendtrip. Dat zwemvestventje op het voordek ben ik.

Opknapbeurt

In de winter die daarop volgde, werd een stalling geregeld, waar de boot compleet werd gestript en van de grond af aan opnieuw opgebouwd. De lelijke zelfbouwrailingen, die gemaakt waren van verwarmingsbuizen, gingen bij het grof vuil. De vaalwitte lak maakte plaats voor een beige-achtige tint, er kwam een nieuwe, blauwe buiskap op, kajuit en stuurhuis kregen hardhouten betimmering, er werd een zwemtrap, lichtmast en vele accessoires toegevoegd, en het belangrijkste: de boot werd omgedoopt naar “Arnaud”. Ik kon als vijfjarig mannetje natuurlijk mijn geluk niet op, al is het twintig jaar later wel een beetje knullig om in een boot te varen die je eigen naam draagt, maar who cares. Dat knulletje op de foto hiernaast ben ik, alweer (ik was vroeger ook al erg fotogeil).

Als aandrijving werd de buitenboordmotor van de verkochte speedboot overgenomen: een 20pk Johnson uit 1978. Er kwam een trailer, en het gevaarte was klaar voor actie. In de zomers daarna zijn we er twee keer mee op vakantie geweest: een week naar het Lauwersmeer, en een jaar later twee weken naar Giethoorn en omstreken. Daarna volgde gezinsuitbreiding, en werd de boot te klein voor lange afstanden. In de jaren ’90 was er dan ook weinig aandacht voor de boot.

Totdat…

Na een paar seizoenen het ding als drijvende loveshack te hebben gebruikt, kreeg ik de bevlieging om er ook eens ècht mee op uit te trekken. In 2003 ging de reis naar het Zuidlaardermeer, en in 2005 volgde een regenachtige vakantie naar Giethoorn en Friesland. Daarbij kwam een aantal problemen aan het licht. De blauwe buiskap was nodig aan vervanging toe. Niet alleen was hij lelijk en grauw geworden, maar ook lekte het hier en daar, en zaten er scheurtjes in het raamfolie. Daarnaast was de lak dof, verkleurd en begon het los te laten. Het derde probleem was de motor, die zich niet meer kon meten met nieuwere modellen, die stukken stiller en zuiniger zijn. Daarnaast beschikt de oude Johnson niet over electrostart en een dynamo, zodat de stroomvoorziening aan boord beperkt is tot een lichtaccu, die zichzelf dus niet automatisch oplaadt.

Werk aan de winkel

In de winter van 2005 bestelden we bij Rekabo in Groningen een nieuwe buiskap. Deze had de volgende voordelen: De buizenconstructie werd herzien, waardoor er geen buis meer achter het raamfolie langsloopt. Bij de oude kap werden deze buizen heet door de zon, en deden ze het raamfolie op den duur smelten.

Verder is behalve het zijraam, de gehele zijkant uitneembaar, zodat je bij goed weer vrijwel open vaart, en toch beschermd bent tegen de zon. Tot slot is de hele kap oprolbaar. De oude kap was slechts neerklapbaar, waardoor de motor en het zwemtrapje nauwelijks bereikbaar waren. Ook werden de zitbanken en ‘cockpitstoel’ opnieuw bekleed met Skaileer. Onder het motto “het je ook het gevoel dat je iets nieuws hebt”, hebben we voor zowel de buiskap als de bekleding een rode kleur gekozen.

Interieur

De “Arnaud” heeft zowel in de kuip als in de kajuit aan weerszijden banken, die omgebouwd kunnen worden tot tweepersoonsbedden. In theorie kan je dus met vier personen in de boot slapen, maar dan kan je niet meer bagage meenemen dan een tandenborstel. Momenteel is de boot dan ook ingericht voor verblijf door twee personen. In de kajuit heb ik een chemisch toilet geïnstalleerd, en de oude autoradio is vervangen door een Panasonic exemplaar met MP3-ondersteuning. Een PDA met GPS-muis dient als navigatiesysteem, met waterkaarten van Stentec/ANWB. Aan stuurboordzijde bevindt zich een tweepits kooktoestel en spoelbak. Met deze uitrusting genoten we in 2006 van een zonnige vakantie van bijna drie weken via Drenthe, Giethoorn, Kampen, Harderwijk en Friesland weer naar Groningen.

Andere Family Plus exemplaren

In tegenstelling tot auto’s, is het in de botenwereld vaak toeval als je een soortgelijk exemplaar tegenkomt. Hoe toevallig is het dan, dat we in 2006 maar liefst twee andere Waterland 550’s zagen. De eerste lag in Harderwijk:

Deze boot heeft een railing zoals het hoort. Het meest opvallende detail is het houtwerk op het dak van de kajuit, waarschijnlijk om deze meer stevigheid te geven (om er op te kunnen zitten?). De buiskap bevat meer raamfolie, wat wel behoorlijk kwetsbaar is. Ook is het voor overnachtigen aan de wal minder geschikt (een beetje privacy als ik slaap, a.u.b.). De tweede Waterland 550 spotten we bij een camping bij het Bergumermeer:

De eigenaar van dit exemplaar heeft de ruiten achter afgezaagd. In plaats van een buiskap zit er dan ook een eenvoudig dekzeil op, waardoor de boot eigenlijk is gedegradeerd tot visboot. Zonde!

To do lijst

Zoals gezegd, de “Arnaud” is aan groot onderhoud toe. Er zijn 8 dingen die aan de boot moeten gebeuren:

• Nieuwe laklaag. We gaan voor spierwit, om de boot een modern en fris uiterlijk te geven. De waterlijn wordt donkerrood, zoals de buiskap.
• Raamfolie. De ruiten (behalve de voorruit) zijn al van rookglas, maar met nog meer contrasterende ruiten komt de boot nèt even moderner over.
• Vervanging motor. Meer vermogen is niet direct noodzakelijk, maar electrostart en dynamo wel. Minder verbruik en en geluidsproductie is ook erg welkom.
• Vervangen kajuitluik. Het originele kunststof kajuitluik was kapot door weer en wind, maar was toch mooier dan het huidige zelfbouwluik. Hopelijk is zoiets los verkrijgbaar.
• Opknappen houtwerk rond stuurhuis. Een deel van het houtwerk kan opnieuw worden gebeitst en gelakt, maar sommige delen moeten vervangen worden.
• Railing op voordek. Een goede railing geeft de boot toch wat meer elan.
• Nieuw stuur. Dat mag wel wat hipper.
• Nieuwe stootkussens. Rode of zwarte, de blauwe lijken voor geen meter meer nu de kap en bekleding rood zijn.

Deze zaken zijn hard nodig, niet alleen voor ons eigen plezier, maar ook met het oog op waardebehoud. Om te schetsen hoe het ongeveer moet worden, heb ik onderstaande (ietwat overdreven) impressie gemaakt. We zullen zien of, en wanneer het er van komt.